Πρωτοπρεσβυτερος. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΗΜΕΛΛΟΣ Ο δικός μου παππους!

 Της Χαιδως Μουστακη του Πισιμανη. Απόσπασμα από τα Ναξιακα 2015.

Αναδρομή σύνθετων εικόνων, τρυφερων, στοργικων,χαραγμένων ανεξαλειπτα στο νου και στην ψυχή, παλμοκινουν την μορφή του, σχηματοποιουν τον αρχοντανθρωπο παπού παπά Νικόλα. Ο γνώριμος ήχος του καλοσχηματισμενου "μπαστουνιου του "εναρμονισμενος παρόλα αυτά με τον αγερωχο βηματισμο του, ηχούσε στον παιδικό ονειροκτιστο κόσμο μου, μελωδικά και προστατηρια. Η θελκτικη δύναμη του λόγου του, οδηγούσε το νου μου σε έναν ευθαλή, κατάμεστο τόπο γνώσεων και αξιών. Ο ακέραιος χαραχτήρας του, η παρρησια του λόγου, η ευθύτητα, η θέση του σε θέματα, γυμνή από φτιασιδια και υψηγορο ύφος με ειλκυαν αβίαστα και θαυμαστά. Η απείρου κάλλους μελωδική μελιφθογγη φωνή του έμελπε ήχους, θείους. Θύμησες τρυφερες αχνοκινουνται... ζωηρευουν στα μάτια μου....τα διεγείρουν, τα δακρυοποιουν..
Παπού μου Παπά Νικόλα.. 
Δίπλα μου.. η κορμοστασια σου, η βιβλικη μορφή σου, τα πελώρια ματια σου.. τα προστατευτικα ρασα σου,που μικρούλα με σκέπαζαν στο περπάτημα μας για να μην κρυωνω.. να μην

βρέχομαι

ΝΑΞΙΑΚΑ 2015

Μέσα στην αχλύ των καιρών.. και των αξιών.. στα απρόσμενα αδιέξοδα.. στο ακαθοριστα μελαγχολικό μου" κοίταγμα "όπως σήμερα αποζητω υπήνεμο καταφύγιο στις μορφές και στην αγία μνήμη αγαπημένων.. 
Παπού μου!! Ναι! Σφραγισες την πορεία μου, με διδαξες και μου φεγγεις με τα πυριφλεκτα πελώρια της αλήθειας μάτια... Τα διάπλατα ρασα σου ανέωξαν στο διάβα της ζήσης μου δρόμους λυτρωτικους και προσπελάσιμους 
Παππού μου σαγαπω!!

Στην μνήμη του.. Τριτη 23 προς 24 /5. 2017