Α. Στην Αριοβέρσσα , στα νότια του Ζα είναι ένα σπηλιάδι που το λένε ‘’του Μπήξη το σπηλιάδι ‘’ . Επί Τουρκοκρατίας εκεί κατοικούσε κάποιος που τον φώναζαν Μπήξη . Απ’ έξω από το σπηλιάδι είχε στημένες κονταρίδες που τις είχε κομμένες για να στεάσει τον μητάτο του . Μια βραδιά βράζανε πορίχια για να δειπνήσουνε , τη βραδιά αυτή όμως είχανε βγει Τούρκοι με καΐκια στον Πάνερμο και είδανε το φως της φωτιάς . Πήρανε τότε τη στράτα για να πάνε στο σπηλιάδι , την ώρα που φτάσανε απ’ έξω έπινε ο Μπήξης το ζουμί των ποριχιών και έλεγε μοναχός του :
-πιες ζουμί να μπήξεις Τούρκο
-πιω δε πιω πέντε δέκα θε να μπήξω
Το ακούσανε οι Τούρκοι και φοβηθήκανε γιατί θαρρούσανε πως ήταν πολλοί μεσ’ το σπηλιάδι και οι κονταρίδες ήτανε τα ραβδιά τους και το βάλανε στα πόδια .
Β. Στην εποχή της πειρατείας Τούρκοι πεθρατές λεηλατούσαν τα παράλια της Νάξου . Όταν όμως οι Ναξιώτες εγκατέλειψαν τα παράλια από το φόβο των πειρατών , οι πειρατές ανέβαιναν και στα ορεινά μέρη στο εσωτερικό του νησιού . Σε μια τέτοια επιδρομή έφτασαν στην περιοχή του Μαραθού μια ομάδα από δέκα Τούρκους .
Κάποιος Μαραθιώτης που ήτανε μόνος στη στάνη και η φυγή του ήτανε δύσκολη , μπήκε στον μητάτο και προσπαθούσε με πονηριά να γλυτώσει από τους πειρατές . Την ώρα λοιπόν που κατάλαβε πως οι πειρατές φθάσανε έξω από τη πόρτα του μητάτου , επειδή είχε την ικανότητα να μιμείται διάφορες φωνές , άρχισε να κουβεντιάζει με ανύπαρκτα πρόσωπα . Λέει σε κάποια φάση :
-πιες ζουμί να σφάξεις Τούρκο
Και απαντά ο ίδιος με άλλη φωνή:
-πιω δε πιω , πέντε δέκα θε να σφάξω
Τ’ ακούσανε οι Τούρκοι φοβηθήκανε και ετράπησαν σε φυγή .
Γ. Τον καιρό που ήτανε οι Τούρκοι στο νησί μας ήταν ένας κακός Τούρκος καδής και σκότωνε τον κόσμο και τον βασάνιζε . Οι άνθρωποι λέγανε :
-βρε δε βρίσκεται κανένας να τον βγάλει από τη μέση ?
Το άκουσε αυτό ένα παλληκάρι βοσκός ο Μαυροϊάννης και είπε:
-μωρέ εώ τόνε σκοτώνω , μα δε θα με χαλάσουνε ύστερα οι Τούρκοι?
Οι χωριανοί του απαντήσανε :
-σκότωσε τονε εσύ και έγνοια σου
Μια μέρα που περνούσε ο Μπαλής (το όνομα του κακού αυτού Τούρκου καδή) έξω από το χωριό καβάλα στο άλογο του τον πήρε χαμπάρι ο Μαυροϊάννης που ήτανε κρεμαστά και αγνάντευε τον κάμπο . Δε χάνει καιρό και βάζει μέσα στο μονοντούφεκό του ένα σφαιρίδιο , γονατίζει , ξαμώνει τον Μπαλή και τον ρίχνει κάτω από το άλογο . Αμέσως το πήρανε χαμπάρι οι χωριανοί και τρέξανε και έριξε ο καθένας από μια πέτρα πάνω του για να μη βρει τον μπελά του ο Μαυροϊάννης . Από τότε το μέρος αυτό ονομάστηκε ‘’ του Μπαλή το Πέραμα ‘’ .
Τα παραπάνω είναι αφηγήσεις Φιλοτιτών (το Β του Ηλία Χουζούρη , το Α και το Γ του Γεωργίου . Κ. Χουζούρη ) το 1961 στον Νίκο Κεφαλληνιάδη ο οποίος και τις δημοσίευσε στην εφημερίδα ΝΑΞΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου