Ένας χρόνος μετά!! : Εκδρομή του Συλλόγου Φιλοτιτών Νάξου στη Ν. Ιταλία, Σικελία από 30/09/2018 έως 6/10/2018.

Αννα  Φύτρου Μουστάκη

Της Αννας Φύτρου Μουστάκη
Τέτοιες μέρες πέρσι νιώσαμε στιγμές μεγάλης συγκίνησης και λαχτάρας στο αντάμωμα μας με τους ομοαίματους αδελφούς μας στα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας και στην Σικελία, στην εκδρομή μας με τον Σύλλογο Φιλωτιτών Νάξου. Θύμησες, που συνέχεια «φρεσκάρονται» και συγκινούν…
Υπόσχεση: Σύντομα να βρεθούμε ξανά!!!!
Είχα την τιμή και την χαρά να είμαι μέλος του Συλλόγου Φιλωτιτών την περίοδο 2016 – 2018. Οι εκδρομές και οι εξορμήσεις με συγκινούσαν ανέκαθεν και με ευχαρίστηση ανέλαβα τον τομέα των εκδρομών. Ως εκ τούτου ανέλαβα την υλοποίηση της επταήμερης εκδρομής του Συλλόγου μας στη Ν. Ιταλία – Σικελία και σαν γνώστης της περιοχής
καλά.

Παρά τις δυσκολίες – λόγω καιρού -  με την άψογη συνεργασία του γρ. ταξιδιών GREFIS HOLIDAYS ξεκινήσαμε το ταξίδι μας την Κυριακή 30/09/2018. Το όνειρο χρόνων για Ν. Ιταλία, Σικελία για την Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia) έπαιρνε σάρκα και οστά. Και τούτο το όνειρο μίλησε, το οδήγησε ο Σύλλογος Φιλωτιτών Νάξου.

Η άφιξη του καραβιού στο Μπάρι σήμανε ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο του ταξιδιού μας. Η αποβίβασή μας στο πούλμαν και η εικόνα 60 Φιλωτιτών – που εξέπεμπαν την ίδια προσμονή, οι χαρούμενες συζητήσεις, η εξαιρετική εμπεριστατωμένη, λεπτομερειακή, πλούσια σε πληροφορίες ξενάγηση του κ. Γιάννη Λουκά, μας άφηνε άναυδους και μαγεμένους. Ο Γιώργος, ο οδηγός μας, ήρεμος, με συνετή οδήγηση, μας δημιουργούσε κλίμα ασφάλειας και άνεσης, ώστε ανεπιφύλακτα να απολαμβάνουμε την κινούμενη ομορφιά της φύσης, μέσα από τα τζάμια του πούλμαν.

Αλμπερομπέλλο (όμορφο δέντρο). Ο πρώτος μας σταθμός, που μετά την αναχώρησή μας από εκεί, η ιδιαίτερη, πρωτότυπη εικόνα της, έμεινε για πολύ μπρος στα μάτια μας. Ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Μοναδικές κατοικίες απείρου κάλλους οδηγούν τον επισκέπτη αβίαστα στον κόσμο των παραμυθιών θαρρώ πως όλοι μπαίνοντας στο πούλμαν για την συνέχεια της εκδρομής, θα έκαναν την ενδόμυχη σκέψη και υπόσχεση για μία εκ νέου επίσκεψη στο παραμυθένιο Αλμπερομπέλλο.

Ματέρα. «Σάσσι ντι Ματέρα. Πέτρες – σπηλιές της Ματέρα, μέσα στα βράχια. Η αριστοκρατική Ματέρα!!! Η σεμνή μεγαλοπρέπεια των κτιρίων και των μνημείων ακαι η πλούσια ιστορία της, την κατατάσσουν κι αυτή στα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Ατενίσαμε εκστατικοί «της σπηλιές της Ματέρα» που χρονολογούνται από την Προϊστορική εποχή.

Ταξίδι έξι ωρών και ούτε που μας φάνηκε. Οδεύουμε προς Καλαβρία όπου διανυχτερεύουμε στο Palmi, ξενοδοχείο Grand Hotel Stella Mari’s.

Ρήγιο.

Φαντάζομαι τους Χαλκιδείς περήφανους με την ίδρυση της περίφημης αποικίας τους το Ρήγιο (715 π.Χ.). Οι κάτοικοι διατήρησαν γλώσσα, ελληνικότητα και πολιτισμό επί μακρόν. Η ελληνικότητα βέβαια, σήμερα περιορίζεται στην οροσειρά του Ασπρομόντε, εκεί στα Ελληνόφωνα χωριά, το Γκαλιτσιανό Αμεντολέα ή Αμυγδαλέα, Κοντοφούρι, Ροχούδι, Ροκαφόρτε ντελ Γκρεκο, Μπόβα (Βούας), Μπόβα Μαρίνα (Γυαλός του Βούα).

Εντυπωσιασμένοι από τα νεοκλασσικά κτίρια, στο Ρέτζιο Καλάμπρια (αρχαίο Ρήγιο), που υψώνονταν «επιβλητικά και σίγουρα» για την εμφάνισή τους… κοσμοπολίτικος αέρας εκεί στους πλατύς δρόμους με τα εμπορικά, στολισμένα με αέρα «Ευρωπαϊκό» και σύγχρονο.

Κοντοφούρι. Μέσα σε λίγο χρόνο από το Ρήγιο κατηφορίσαμε για τα ελληνόφωνα. Εκεί θαρρείς πως ξαφνικά ο αέρας γινόταν «Ελληνικότερος». Η φύση τριγύρω σε έκανε να αφήνεσαι και να νοιώθεις πως βρίσκεσαι Ελλάδα! Το μικρό αυτό, φτωχικό χωριό του Ασπρομόντε, στέκει αγέρωχα φρουρός της ελληνικότητας, της γλώσσας, της θρησκείας μας, με τα «Άγια» Γκρεκάνικα. Ακούγοντάς τα, κρατάς την ανάσα, κάτι ισχυρό δονεί την ψυχή και την μνήμη. Κάποιες λέξεις σου θυμίζουν κόσμο Ομήρου. Διακρίνεις τον αγώνα αυτών των ανθρώπων για τη διατήρηση της γλώσσας, συνειδητοποιημένοι βαθιά πως διατήρηση της γλώσσας, σημαίνει και διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας. Πόση χαρά όλων και δική μου στη συνάντηση τούτη. Θα έβλεπα φίλους που γνώριζα, φίλους που σε επικοινωνία μαζί τους, γεμάτοι συγκίνηση δήλωναν την λαχτάρα τους για τη συνάντησή μας.

Ντόπιοι με μουσικά όργανα, «έδεσαν» αρμονικά και ταιριαστά, το νοιώθαμε, με την τσαμπούνα του Λιανού και το τουμπάκι της Νίκης. Στα δέντρα της αυλής του Chalet που μας υποδέχθηκαν, λωρίδες – κορδέλες απεικόνιζαν το βαθύ συναίσθημα και την αγάπη «της καρδιάς» των αδελφών μας – ΚΑΛΩΣ ΙΡΤΕΤΕ.

Εναγκαλισμοί με τον Δήμαρχο Tommaso Iaria, ΤΟΝ Πρόεδρο του Συλλόγου «Paleo Cosmo» Franco Tuscano, την καθηγήτρια Francesca Tuscano, την Αντιδήμαρχο Maria Poutari, τον μουσικό Altomonte Pietro κ.α. Ανταλλαγή δώρων από τον Πρόεδρο του Συλλόγου μας κ. Αντώνη Τζιώτη. Συγκίνηση απερίγραπτη. Fenomaste gligora ce s’angagliazome, leddhidia (αδέλφια). Αφήσαμε μεγάλο μέρος του αποθέματός της αγάπης για τους αδελφούς μας στο Ελληνόφωνο Κοντοφούρι. Εικόνα διαρκής και διαυγής μέχρι σήμερα ο χαιρετισμός με ελληνικές σημαιούλες από τα μπαλκόνια. Επιστροφή στο Ρήγιο.

Σικελία, Επιβίβαση στο πλοίο για να πατήσουμε στην ιστορική Σικελία, μέσα από την όμορφη πόλη της Μεσίνα.. Το στενό μεταξύ Ρηγίου και Μεσίνα γνωστό σαν στενό «ΣΚΥΛΑΣ & ΧΑΡΥΒΔΗΣ» και του  μετεωρολογικού φαινομένου ΦΑΤΑ ΜΟΡΓΚΑΝΑ

Ταορμίνα. Τοπίο που κόβει την ανάσα το αρχαίο Ταυρομένιο. Μια Ταορμίνα, σοφιστική, ελκυστική, μυστηριακή. Έκθαμβοι όλοι μας μπροστά στην πλανεύτρα ομορφιά της. Νομίσαμε πως μία πριγκίπισσα είναι γραπωμένη στην αγκαλιά του Monte Tauro. Ο κοσμοπολίτικος αέρας της, ξεσήκωσε τον ενθουσιασμό όλων μας. Σκορπίσαμε να ρουφήξουμε κάθε ίχνος από την εξαιρετικά τέλεια συντηρημένη μεσαιωνική πόλη. Η επίσκεψή μας στο Αρχαίο Θέατρο (TEATRO GRECO) που αμφιθεατρικά δέσποζε ψηλά, γέννησε άπειρα συναισθήματα. Μέσα από τα αρχαία διάκενα, του αρχαιότερου της Σικελίας θεάτρου, φτιάχναμε πίνακα με κάδρο το ηφαίστειο της Αίτνας που απλωνόταν απέναντι. Είναι αυτή η μοναδική στα ανθρώπινα μάτια θέα, την οποία ο Γκαίτε χαρακτήρισε ως «το ωραιότερο τοπίο του κόσμου».

Ξημέρωσε η επόμενη. Το θεσπέσιο τοπίο ξετυλίγεται, αποκαλυπτικά, στα αχόρταγα μάτια μας. Το πούλμαν ανεβαίνει μαιανδρικό ανήφορο. Το τοπίο όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε γίνεται πιο μυστηριακό απόκοσμο. Το χώμα κάπου σταχτί και αλλού κόκκινο. Ανεβαίνουμε την Αίτνα, το μεγαλύτερο και υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη (ύψος 3.350μ) Και είχε μια ομίχλη… Τα σώματά μας χωμένα μέσα στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα με τις πέτρινες ξερές, μαύρες και κόκκινες εκτοξεύσεις του ηφαιστείου  στα πόδια μας, συνέτειναν σε μια σεληνιακή εικόνα.

Κατηφορίζουμε σιγά – σιγά και με κριτήριο το πράσινο που σιγά – σιγά έπαιρνε τη θέση του μαυροκόκκινου χρώματος, νοιώθαμε πως αφήνουμε τον μυστηριακό όγκο των Ηφαιστείων.

Συρακούσες. Η βροχή δυνάμωνε μα τούτο δεν στάθηκε εμπόδιο να περιδιαβούμε, το αριστούργημα τούτο, διάχυτο από το ελληνικό πνεύμα «θέατρο των Συρακουσών», Πηγή Αρέθουσα, ερείπια Ναού Αθηνάς και του Απόλλωνα, το Υδραγωγείο του Ιέρωνα, τα λατομεία όπου βρήκαν θάνατο 7.000 Αθηναίοι, το αυτί του Διονύσου. Ο παραμικρός ήχος στο σπήλαιο αυτό των 65 μ. γινόταν αισθητός. Πανύψηλο άνοιγμα που οφείλει το όνομά της στον ζωγράφο Καραβάτζιο (+1608) ο οποίος υπαινισσόταν το θρύλο πως το «αυτί», χρησίμευε στον Διονύσιο τον Πρεσβύτερο για να υποκλέπτει τις συνομιλίες των αιχμαλώτων του, που ήταν κλεισμένοι στο λατομείο..

Η βροχή δυνάμωνε, τα σχέδια μας εκ των συνθηκών διαμορφώθηκαν. Επιστροφή στην Ταορμίνα στο υπέροχο ξενοδοχείο Antares Letojanni, φαγητό, ξεκούραση.

Giardini Naxos. Προσμονή και ανυπομονησία για τη Naxos Giardini. Συγκίνηση, υποδοχή και φιλοξενία συγκινητική από τον Αντ/ρχο Carmelo Giardina, ομιλίες από τον Πρόεδρο μας κ. Αντώνη Τζιώτη και τον Αντ/χο. Τσαμπούνα, τουμπάκι από τον Λιανό και την Νίκη. Νάξος μας και Giardini Naxos ένα σώμα, μια ψυχή!!! Πιο κάτω στην παραλία συμβολικά, η Πορτάρα θυμίζει στους εκεί πως η Νάξος, το νησί μας, είναι εκεί και στέκει να θυμίζει και να περιφρουρεί τις μνήμες!

Ο κ. Γιάννης Λουκάς o αρχηγός μας έχει πλουτίσει σε γνώσεις και πληροφορίες, ακάματος στις πολύφερνες γνώσεις του μας θυμίζει πως κάτι πολύ σημαντικό έχουμε αφήσει.

Είναι: « ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥ ΡΙΑΤΣΕ» (Ρυακίου). Φτάνοντας στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ρέτζιο – Ρηγίου, ένα θαύμα υψηλής τέχνης – για πολλούς το 8^ο θαύμα – μας ανέμενε. Δύο μοναδικά αρχαία ελληνικά μπρούτζινα αγάλματα βρέθηκαν στη θάλασσα του Ιονίου 16/08/1972, σε βάθος 8μ., 30μ. από την ακτή, από τον δύτη Mariottini. Πιστεύεται από τους ερευνητές ότι πρόκειται για δυο πολεμιστές του Άργους που πολεμούσαν ενάντια στη Θήβα. Αμίλητοι, θαμπωμένοι από την τελειότητα, αισθανόμαστε δέος γι’ αυτήν την ανεπανάληπτη, ελληνική ομορφιά. Εικόνα λαμπρή της Ελληνικής τέχνης και του πνεύματος. Μια ανατριχίλα σου διαπερνά αμέσως ολόκληρο το κορμί και είναι αδύνατον να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου.!

Το ένα άγαλμα δείχνει τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος με πρωτόγνωρες λεπτομέρειες και κίνηση στα μαλλιά και στη γενειάδα, εκφραστικά μάτια από μίγμα όνυχα και αλάβαστρον, κόρη ματιού που μαγνητίζει από πολύτιμο μέταλλο, βλεφαρίδες από ασήμι!

Ο δεύτερος πολεμιστής έχει μια έκφραση πιο ήρεμη. Στο κομμάτι που είναι πάνω στο χέρι, σίγουρα ήταν στερεωμένη μια ασπίδα. Οι λεπτομέρειες και εδώ είναι συναρπαστικές, προφανώς του ίδιου εκπληκτικού τεχνίτη του 5^ου π.Χ. αιώνα.

Δρόμος επιστροφής με προορισμό το Λέτσε, Οτράντο, Στερνατία, Μπάρι.

Ενδιάμεσα περάσαμε, το Λόκρι (Λοκροί), Τζεράτσε (Ιέραξ) Μοναστηράτσι, Κρότων, Μεταπόντε, Τάραντα, Σύβαρη.

Σύβαρη συνώνυμο της δόξας, της δύναμης, της ακμής, της πολυτέλειας και της καλοπέρασης. Εκεί που δεν επιτρεπόταν ούτε το λάλημα του πετεινού, για να μην χαλάσει ο ύπνος των κατοίκων. Σύβαρη, η υπερδύναμη της Μεγ. Ελλάδας που συγκέντρωνε 300.000 στρατό.

Λέτσε. Πόλη που σε κάθε γωνιά της ήχοι από το παρελθόν μαρτυρούν την αίγλη και την επιβλητικότητα της πόλης. Το Μπαρόκ και η αποθέωσή του στον Καθεδρικό Ναό στην Πλατεία, εξάπτει την φαντασία μας και μας οδηγεί σε άλλους καιρούς. Η σιγανή και αδιάκοπη βροχή δεν στάθηκε εμπόδιο να περπατήσουμε την κεντρική πλατεία της Πόλης του Αγ. Ορόντζο με το καλοδιατηρημένο Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο, τη στήλη της Απίας Οδού και το Δικαστικό Μέγαρο. Η αριστοκρατική φινέτσα  της πόλης αυτής θα μας μείνει για καιρό στη μνήμη και στην καρδιά. Και η βροχή δυνάμωνε. Λίγα «βήματα» απόμειναν για να γεμίσουμε ολοκληρωτικά το όνειρό μας. Το βροχερό Οτράντο πρόβαλε μέσα από τα υγρά τζάμια του πούλμαν μας. Εκεί όπου συναντιώνται οι δύο θάλασσες Ιόνιο και Αδριατική ήταν η πρώτη «γέφυρα» που ένωνε τη γη της Ελλάδας με τη Μεγ. Ελλάδα.

Πέρα από την μεγάλη πνευματική κληρονομιά που παρέδωσε στους νεώτερους, άφησε και το θρύλο της πόλης των μαρτύρων, όπου οι Τούρκοι στα 1480 έσφαξαν ανελέητα 800 κατοίκους.

Στερνατία. Το μικρό ελληνόφωνο χωριό, που ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι μιλούν την διάλεκτο «Γκρίκο» που η προέλευσή της χάνεται στα βάθη του χρόνου.

Πόση χαρά και ενθουσιασμός στην συνάντησή μας με τον καθηγητή Giorgio Vincenzo Filieri στην αίθουσα «ΧΩΡΑ ΜΑ» στο Palazzo Marchesale Granafei. Εκδηλώσεις αγάπης, ανάκληση μνήμης με ομιλίες από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Φιλωτιτών κ. Αντώνη Τζιώτη και τον καθηγητή Giorgio Vincsnzo Filieri και απαγγελία ποιημάτων από τον Γκαετάνο στην γλώσσα των Γκρίγκο. Στον τοίχο πίνακες με ρήματα και τις καταλήξεις τους, φράσεις στα ελληνικά. Πόση μα πόση συγκίνηση όταν και πάλι η μουσική και ο χορός μας ένωσε σφιχτά κι αληθινά. Ο Giorgio με την κιθάρα του η Νίκη με το τουμπάκι και ο Λιανός με την τσαμπούνα του ZENI SU EN ISE ETTU STI KALIMERA. Ξένος δεν είσαι εδώ στην Καλημέρα, διαβάζω με πάνω από μία επιτύμβια στήλη του 4^ου π.Χ. αιώνα. Το καράβι στο Μπάρι είναι έτοιμο και μαζί με αυτό σαλπάρουν εικόνες που φώλιασαν στην καρδιά μας. Αφήσαμε πίσω ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιά μας. Ζωντανέψαμε την ιστορία της και γίναμε – έστω για λίγο – πρωταγωνιστές λαμπρής ιστορίας. Υποσχεθηκάμε να μην τους ξεχνάμε, γιατί αξίζουν το ενδιαφέρον και την αγάπη μας. Τελικά όταν η μνήμη παίρνει εντολές από την καρδιά, οι εικόνες παραμένουν άσβηστες. Ευχή ο Σύλλογος Φιλωτιτών να συνεχίσει στο μέλλον εκδρομές στοχευμένες και ποιοτικές.

Για την επιτυχία της εκδρομής συνετέλεσε το Γραφείο Grefis HOLIDAYS με την κατανόηση στα απρόοπτα και την συνέπειά του.

Ο κ. Κων/νος Βαδάσης ο οποίος είχε αναλάβει όλες τις διαδικασίες της εκδρομής. Ο αρχηγός ξεναγός κ. Γιάννης Λουκάς με τις πλούσιες γνώσεις του και την παραστατική του ξενάγηση.