Ναξιώτικο καύχημα στο πανελλήνιο θεατρικό Πάνθεον ο δικος μας Δημήτρης Η. Ημελλος

Της Φιλολόγου Χάιδως Μουστάκη.

Στιγμές ανειπωτου κάλλους θεατρικού, παράσταση που άγγιξε τα όρια του ιδανικού και τέλειου., ερμηνεία καταπληκτική όλων των ηθοποιών στο Μέγαρο Μουσικής την Κυριακή που πέρασε. Σκηνοθεσία, μουσική ζωντανή με οργανα με ακατάπαυστη αψεγάδιαστη εναρμονισμενη παρέμβαση στην υπόθεση του έργου στο Γάμο του Φιγκαρο του Γαλλου Πιερ Μπωμαρσαι.Η θαυματουργή δύναμη ησκηνοθετικη του Στάθη Λιβαθινου η ανάσα η ανανεωτική, επινοητικη και πρωτοπόρα κατά τη γνώμη μου, ήρε την παράσταση σε διαχρονική αξία .. Σε πρωταγωνιστικο ρόλο ο Δημήτρης Ημελλος. Ο συμπατριώτης μας. Γιος του Ηλία Ημελλου, του διακεκριμενου Συμβολαιογραφου και του παπά Δημήτρη εγγονός.Βλαστάρι της Πόπης Ελευθερίου της σεμνής, αθορυβης, σπουδαίας δασκάλας και ποιήτριας.. υποδειγματικης μάνας.. Κάτω εκεί στο μαγεμένο από την παράσταση κοινό καμαρωνε μετρημένα και συνετα το θαύμα της ερμηνείας του γιου της. Δημήτρη Ημελλε. Για πρώτη φορά αισθάνομαι να είναι ξένος ο υποκειμενισμος στην κρίση μου λόγω συγγενειας. Μέσα στην αίθουσα του Μεγάρου αρθηκαμε με την παράσταση αυτή μα κυρίως με το....
ανυπέρβλητο υποκριτικό σου ταλέντο σε υπεργειες σφαίρες.. Μιλούσε το σώμα σου, επαναλαμβαναμε στο πρόσωπο μας ο,τι απίστευτα εκφραζες με τις ταλαντούχες κινήσεις του δικού σου προσώπου..Τα από γεννησιμιου σου ηλιοθωρα μάτια σου μας κάλυπταν την υπόθεση του έργου.. Θα μπορούσα να μιλήσω για κάθε έναν ξεχωρα γιατί όλοι υπήρξαν άψογοι. Ας μου συγχωρεθει η μεροληψια μου στην επιλογή του προσώπου. Είναι ο Ναξιωτης μας Δημήτρης Ημελλος. Καύχημα κατά τη γνώμη μου στο Ναξιωτικο και Πανελλήνιο θεατρικό Πάνθεον.Ηθοποιός εγκρατής στην προβολή και που η υποκριτική του διακτινιζεται με την ικανότητα του. Ποιοτικός, ακαματος σε αυτό που αναλαμβάνει , άριστος δάσκαλος της υποκριτικής τέχνης, συνετός διαχειριστής της δόξας που σιγά σιγά μα βέβαια και σταθερά διαγράφεται φεγγοβολα στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ως Ναξιωτισσα, ως Ελληνίδα, ως μάννα ως συγγενής καμαρώνω και συγχαίρω.. Το Δημήτρη που μικρός πολύ μικρός με κοίταζε βαθιά στα μάτια να μου απαγγείλει θεατρικά και ποιήματα. Έτσι ένιωσα χτες τα πελώρια ματια του με τις βαθυσκιωτες βλεφαριδες τους στο αγκάλιασμα μας στο πέρας της παράστασης Φιγκαρο στο Μέγαρο Μουσικής..Ο σταυρός του Χορν που φόρεσες να σε ακολουθεί και ο Σταυρός του Χριστού μας να σου δίνει υγεία, δύναμη.... να σου χαράζει δρόμους ανοδικους σε επιτυχία και καταξίωση. Το δικαιούσαι.!!!!