Μελετώντας τὸν τρόπο ζωῆς τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων παρατηροῦμε ὅτι καθορίζεται ἐν πολλοῖς ἀπὸ τὴν ἔξαρση τοῦ ἐγωισμοῦ, ποὺ δυστυχῶς στίς μέρες μας ἐνισχύεται ἀπὸ τὶς διάφορες σειρῆνες τῆς ἐποχῆς, τὴνὑπερκατανάλωση τῶν φυσικῶν πόρων καὶ ἀγαθῶν, τὴν ἀποϊεροποίηση τοῦἀνθρωπίνου σώματος καὶ τῶνἀνθρωπίνων σχέσεων, τὴν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶἐλευθεριῶν. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ὁδηγεῖστήν κακή ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου σέὑβρίδιο τοῦ μετά-ἀνθρώπου, τοῦπλάσματος ἐκείνου πού δέν ἔχειἱστορία, δέν ἐμπιστεύεται τὸν πολιτισμὸ καὶ τὶς παραδόσεις του, ἄρα δέν μπορεῖ νά ἔχει καὶ μέλλον. Τὰαἰσθήματα τῆς τρυφερότητας, τοῦ σεβασμοῦ, τῆς ταπείνωσης καί τῆςἐμπιστοσύνης θάβονται μαζὶ μὲ τὴν ἀξιοπρέπεια, τὸ θάρρος καὶ τὴν εὐγένεια στούς πιὸ σκοτεινοὺς τάφους τοῦ ἀνθρωπίνου ἀσυνειδήτου. Ὁ δὲ σημερινὸςἄνθρωπος καλεῖται νά ζήσει μιά ζωὴ χειρότερη ἀπὸ αὐτὴ τοῦ μυθικοῦ Σισύφου πού κοπιάζει ἀλλὰ οὐδέποτε τὸ